Lekcja on-line o historii obozu koncentracyjnego na Majdanku

Uczniowie klas VII i VIII brali udział w lekcji online prowadzonej z Państwowego Muzeum na Majdanku. Edukatorka PPM przedstawiła historię obozu, pokazując przy tym liczne archiwalne zdjęcia.

Niemiecki obóz koncentracyjny w Lublinie – Konzentrationslager Lublin (KL Lublin), zwany Majdankiem, powstał na mocy decyzji Heinricha Himmlera. Obóz usytuowano na południowo-wschodnich obrzeżach Lublina, przy drodze wiodącej do Zamościa i Lwowa.
Budowany był od jesieni 1941 r. jako obóz dla jeńców wojennych, zaś w lutym 1943 roku został przemianowany na obóz koncentracyjny. Obóz stanowił istotne ogniwo realizacji nazistowskiego planu „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej”, czyli eksterminacji ludności pochodzenia żydowskiego. Był również wykorzystywany jako obóz karno-przejściowy dla polskiej ludności wiejskiej.

Obóz zajmował powierzchnię 270 ha i składał się z trzech sektorów: segmentu SS, kompleksu gospodarczego oraz części więźniarskiej, którą tworzyło pięć tzw. pól z drewnianymi, prymitywnymi barakami mieszkalnymi.

Majdanek funkcjonował od października 1941 r. do lipca 1944 r. Początkowo osadzano tu jedynie mężczyzn, w tym polskich więźniów politycznych. Od października 1942 r. na jednym z pól zaczął funkcjonować obóz dla kobiet. Na Majdanku przebywały także dzieci żydowskie, białoruskie i polskie.

Więźniowie pochodzili prawie z 30 państw. Dominowali obywatele Polski, Związku Radzieckiego oraz Czechosłowacji. Poza Żydami i Polakami najliczniejszymi grupami narodowościowymi byli Rosjanie, Białorusini i Ukraińcy. Przedstawiciele innych narodowości (głównie Francuzi i Niemcy) stanowili niewielki odsetek ogółu więźniów.

Od pierwszych chwil pobytu w obozie więźniom nieodłącznie towarzyszyły głód, strach, katorżnicza praca i choroby. Za wszelkie rzeczywiste czy wyimaginowane przewinienia spadały na nich dotkliwe kary i szykany. Życie więźnia było nieustannie zagrożone. Więźniowie umierali w następstwie tragicznych warunków bytowych, ginęli w egzekucjach, mordowano ich w komorach gazowych lub masowych rozstrzeleniach. Spośród prawdopodobnie 150 tysięcy więźniów, którzy przeszli przez Majdanek, życie straciło blisko 80 tysięcy osób. Wśród nich największą liczbę zmarłych i pomordowanych stanowili Żydzi (około 60 tysięcy osób), następnie Polacy, Białorusini, Ukraińcy i Rosjanie. Dla zatarcia śladów zbrodni zwłoki palono na stosach spaleniskowych i w krematorium.

Więźniów obozu koncentracyjnego oswobodziły 22 lipca 1944 r. wojska Armii Czerwonej. Jednakże na terenie Majdanka został natychmiast utworzony obóz filtracyjny NKWD dla żołnierzy AK i NSZ, wykorzystujący infrastrukturę hitlerowską.

Choć słuchanie o tak strasznych wydarzeniach jest trudne, ważne, byśmy o nich pamiętali. Oby taki koszmar nigdy się już nie powtórzył.

Spotkanie odbyło się na platformie Zoom.

Przy pisaniu tekstu korzystaliśmy z informacji ze strony Państwowego Muzeum na Majdanku http://www.majdanek.eu/pl